ورق فولادی Q235 و ورق فولادی Q345 به طور کلی از نظر ظاهری قابل تشخیص نیستند. تفاوت رنگی با متریال فولاد ارتباطی ندارد، بلکه ناشی از روشهای مختلف خنککننده پس از نورد فولاد است. معمولاً سطح فولاد پس از خنککننده طبیعی قرمز رنگ است. اگر از خنککننده سریع استفاده شود، لایه اکسیدی متراکمی روی سطح ایجاد میشود که باعث میشود فولاد به رنگ سیاه دیده شود.
در طراحیهای معمولی از فولاد Q345 استفاده میشود، زیرا استحکام آن بالاتر از فولاد Q235 است و استفاده از آن باعث صرفهجویی 15 تا 20 درصدی در مصرف فولاد نسبت به Q235 میشود. برای طراحیهای کنترل پایداری، فولاد Q235 بهتر است. تفاوت قیمتی بین 3 تا 8 درصد است.
در مورد شناسایی، چندین روش وجود دارد:
الف.
- در کارخانه، میتوان از روشهای جوشکاری برای تفکیک تقریبی دو ماده استفاده کرد. به عنوان مثال، یک فولاد گرد کوچک با استفاده از الکترود جوش E43 روی دو ورق فولادی جوش داده میشود و سپس نیروی برشی اعمال میگردد. با توجه به وضعیت تخریب، دو نوع ماده ورق فولادی قابل تشخیص هستند.
- کارخانه همچنین میتواند از یک چرخ سنگزنی برای تفکیک تقریبی دو ماده استفاده کند. هنگامی که از چرخ سنگزنی برای سنگزنی فولاد Q235 استفاده میشود، جرقهها به شکل ذرات گرد و از رنگ تیره هستند. در حالی که برای فولاد Q345، جرقهها دارای انشعاب و از رنگ روشنتری هستند.
- با توجه به تفاوت رنگ لبه برش دو نوع فولاد، دو نوع فولاد را میتوان تشخیص داد. به طور کلی، لبه برش Q345 دارای رنگ سفید مایل به سفید است.
ب.
- با توجه به رنگ ورق فولادی، میتوان مواد Q235 و Q345 را از هم تفکیک کرد: رنگ Q235 سبز است و Q345 دارای رنگی کمی قرمز است (این مورد فقط برای فولادهای تازه وارد شده به کارخانه معتبر است و با گذشت زمان قابل تشخیص نیست).
- آزمون متمایزکنندهترین ماده، تجزیه و تحلیل شیمیایی است. مقدار کربن در Q235 و Q345 متفاوت است و ترکیب شیمیایی نیز متفاوت است. (این یک روش قطعی است).
- برای تشخیص ماده Q235 و Q345 با استفاده از جوشکاری: دو تکه فولاد با ماده نامشخص را به هم پرس کنید و با یک میله جوش معمولی جوش دهید. اگر در یک طرف ورق فولادی ترک ایجاد شود، ثابت میشود که ماده Q345 است. (این یک تجربه عملی است).